Soms “leef” ik een beetje terug in de tijd, door alle verhalen die ik hoor. Dan ben ik er bij tijdens de oorlog, help ik mee met het doen van de was met de hand, staat de bakker bij mij op de stoep of ben ik in de kapperszaak van mijn vader….zo voelt het dan bijna.
Onlangs heb ik samen met Marjan van Houwelingen (Krachtig in beeld en tekst) een beeldbank voor mijn bedrijf mogen maken. En bij de voorbereiding daarvan ontdekte ik steeds meer hoeveel verhalen ik ook zelf in me heb.
Herinneringen…voorwerpen daarbij…het zijn even zovele prachtige verhalen! Ik heb er een koffer vol van!
Ooit kreeg ik een kaartje waarop staat: herinneringen zijn een vorm van ontmoeting. En nu, in mijn werk, merk ik steeds meer hoe waar dat is. Als ik mag delen in de herinnering van anderen en ook als ik zelf herinnering mag delen. Er ontstaat dan een stukje echt contact en verbinding, bij het delen van ontroering, blijheid, verdriet. We delen een stukje van ons leven…
Gisteren vroeg een meneer met vergevorderde Alzheimer mij, met een blik van verrassing in de ogen, toen we spraken over zijn jonge jaren: “O, was jij er toen ook? Kende je ons toen al?” Gewoon, omdat ik zijn herinnering kon aanvullen uit alle andere keren dat hij er levendig over vertelde. Nee, ik was er toen -nog lang- niet en toch was ik er een beetje wel…
